Bewegen is de beste remedie tegen depressies, zegt men wel eens. Load of bollocks, zegt San F. even vaak. Twaalf weken en tweehonderd kilometer draven geleden voelde ik mij nog gewoon een beetje kut, nu voel ik mij kut én moe in de beentjes. Maar goed, boo hoo, over tot de orde van de dag.
Afrekeningshit Johnny Berlin heeft een eigen promoteam. Door historisch toeval is dat een promoteam waar ik erg veel van houd, en zo komt het dat ik onder lichte dwang bij een of ander meisje op schoot naar het debuut van deze Truiense Timmen Vanhamel mocht luisteren.
Lichte dwang of niet, op een recensie van mij zit niemand te wachten, Johnny zelf nog niet in het minst. Wel heb ik bij de hardere nummers een paar leuke dingen gehoord en vindt u mij deze zomer dan ook terug op een optreden, op zoek naar een beter oordeel. Als ik daarbij een das zou dragen, betekent dat niet dat ik een groupie ben, alleen dat ik nog maar eens een weekend vergooi.
Ziezo. Wanneer die Berliner binnenkort bescheiden succes oogsten, kan ik zeggen dat ik hen geplugd heb toen ze nog maar vers van het IFS afkwamen. Wanneer ik binnenkort hetzelfde doe, kunnen zij dan weer zeggen dat SFY over hen heeft geschreven toen hij nog een cultfiguur was. Iedereen wint. Het is een klein land en we moeten elkaar helpen.
