Ik heb de hint begrepen: het is hoog tijd voor een nieuwe update. Blijkbaar kan ik geen week meer kan gaan werken zonder de bezoekersaantallen van deze blog de dieperik in te zien duiken. Heb ik al iets nieuws te melden?
Mijn korte bezoekje aan Rock Herk was licht bevredigend. Ik kwam enkel en alleen om The Thermals en Grote Mil aan het werk te zien en kon daarin afklokken op net geen twee uur. Zelfs het te dure bier en de overdreven talrijke pottekijkers konden de pret niet meer drukken.
Ik besef dat Mensen Die Beweren Steengoede Undergroundgroepjes Al Heel Heel Lang Te Kennen steevast goed scoren in de Fortune Assholes 500-ranking, maar toch ben ik blij dat The Thermals eindelijk de aandacht krijgen die ze verdienen. Sinds ik het drietal enkele jaren geleden (nog ten tijde van ‘More parts per million‘) aan het werk zag in een documentaire op Nederland 3, ben ik hen beginnen hypen dat het geen naam heeft. Niemand die naar me luisterde, behalve één eenzame held. Het spreekt voor zich dat de set van zaterdag retestrak en behoorlijk briljant was.
Iets actueler: vandaag heb ik een positieve reactie gekregen op mijn sollicitatie naar een droomjob, maar hierover laat ik voorlopig nog niets los. Het zou maar eens fout moeten lopen. Op de rit van het werk naar huis haalde mijn carpoolchauffeur een vrachtwagen in, precies op het moment dat de deur van de graafmachine op de oplegger losschoot. Het portierraampje verbrijzelde en een stortbui van gebroken glas klaterde tegen onze voorruit, die gelukkig dapper standhield. Al wordt er zich al duchtig in de handjes gewreven in de Leuvense filialen van Carglass.
Op een glimlach kan nog niemand me betrappen, maar er valt tenminste al wat te beleven dezer dagen.
