Op een vrijdagavond in september viel ik in de zetel in slaap, na een comedyprogramma op BBC2. Ik werd weer wakker in het midden van Later with Jools Holland. Dizzie Rascal zong Holiday en het duurde een paar tergend lange minuten voor ik weer besefte waar ik was en wat er gebeurde en of het nu goed of slecht met mij ging.
Op die ene keer na heb ik alleen maar goede herinneringen aan Later with Jools. Ik hou van de sfeer en de perfecte techniek en ik hou ervan hoe zelfs groepen waaraan ik een schijthekel heb, daar in die studio toch fantastisch kunnen klinken. Komen jullie met oudejaar allemaal bij mij eten en naar de Hootenanny kijken?
Voor mijn verjaardag mocht ik naar Kraakpand #4.8. Jools in het klein. In de Handelsbeurs wachtten vijf groepen keurig in het halfrond. De Gentse ringmaster was een knullige interviewer, die vragen stelde waarop de artiesten niet konden of wilden antwoorden. Pas toen hij tijdens de pauze zelf een nummer speelde, herkende ik hem als dirk Blanchart, de man van de cassettebandjes van mijn mama.
Van twee groepen had ik nog nooit gehoord. Sienna Dahlen speelde rustige jazz vol leuke fragmenten, maar haar liedjes konden mijn aandacht niet lang genoeg vasthouden. Voor de funk van Société Anonyme geldt hetzelfde, maar de Société heeft mij niet nodig: zij worden al gesteund door Jeroen Olyslaegers. Creature With The Atom Brain klonk strak en geil zoals steeds, vooral in de laatste ronde, en Bettie Serveert blies mij terug naar de tijd waarin ik mijn schriftjes uitsluitend gebruikte om De Afrekening in over te schrijven.
Geen van hen kon mij iets schelen. Ik stond daar maar voor één vrouw en niets telde nog behalve de allereerste keer Roosbeef. Wat ik van haar optreden vond, was te zien in de blik die ik na Onder invloed uitwisselde met Geert en valt verder niet te beschrijven – omdat we dat aan Jeroen Olyslaegers zijn vergeten te vragen. Na afloop wilde iedereen met Roos op de foto, maar ik vertikte dat. Nabijheid zou alleen maar tot verliefdheid leiden en ik heb acht jaar geleden gezworen dat ik nooit meer voor een zangeres zou vallen.
Ik dronk nog een spuitwater en haalde een feestbus met geblindeerde ramen in op weg naar de autostrade. Nieuwe vrienden werden afgezet bij hun lief, oude vrienden uitgewuifd in mijn eigen straat. Ik ging naar binnen, ik was oud en ik at M&M’s die ik doorspoelde met rode wijn. De volgende ochtend belde de huisgenoot mij wakker omdat ik hem had buitengesloten en het duurde een paar tergend lange minuten voor ik weer besefte waar ik was en wat er gebeurde.
