Tradities geven niets om het moment zelf. Zij gebruiken het moment alleen maar als excuus om te mogen terugdenken aan het jaar ervoor, en hoe leuk het toen was om te mogen terugdenken aan het jaar dáárvoor.
De première van het Politikatoneel gaf mij een excuus om te mogen terugdenken aan Salomé en D., zelfs al werd er nu Over Eva gespeeld. All About Eve is geen film van Billy Wilder, maar desondanks een enorm leuke film. Deze bewerking leende er vooral de humor en de razendsnelle dialogen uit, die de acteurs met wisselend succes afvuurden. Er waren meisjes die de show stalen, dat waren dezelfde meisjes als vroeger, en er waren jongens die verdacht overtuigend een wanker konden neerzetten.
Ik heb mij niet verveeld en ik heb niet té veel aan het verleden gedacht. Wel heb ik mij geërgerd aan dezelfde dingen als Geert. Dansen op liedjes die nog niet bestaan, vind ik nog wel mooi. Geneesmiddelen slikken die nog niet op de markt zijn, is ronduit gevaarlijk.
Over Eva was minder leuk dan Salomé en D. omdat ik mijn generatie miste. In plaats van mijn eigen Kaffee bezocht ik dit jaar de fuif van een mainstream studentenblad. Iedereen daar wilde mij knuffelen maar iedereen daar was alleen maar jongens, dus dat was vreemd. Er werd muziek gedraaid waarvan ik sinds Hindu Nights was vergeten dat die nog bestond. De zelfgekroonde keizer van de mediakritiek droeg een Veto-affiche als poncho en toen alles écht uitbundig werd, ben ik naar huis gegaan. Ik kan geen mensen zien en ik kan niet alleen zijn.
En toch is dat laatste precies wat ik de komende vijf dagen zal doen. Om rond te trekken langs de Vlaamse waterwegen en in afzondering te schrijven over binnenvaart en obsessionele liefde. Waarover later meer.