Gisteren is Ramses Shaffy gestorven. In gedachten zat ik weer op mijn bed in de Parkstraat naar Paul De Leeuw te kijken, met het lieve kleine meisje naast me. Ramses bracht samen met Liesbeth List en Alderliefste die nieuwe versie van Laat me. Hij zong vals maar met overgave, en tijdens de strofen in het Frans zocht hij ongerust de hand van Liesbeth, die zijn enige herkenningspunt was in de chaos van de televisiestudio. De liefde tussen die twee en de overslaande stem zijn mij nog jaren bijgebleven. Of het meisje zich dat nog herinnert, weet ik niet.
Heel even heb ik overwogen om het cursiefje waaraan ik bezig was weg te gooien en iets nieuws te schrijven over die avond, maar omdat de site al vol Ramses Shaffy stond heb ik dat uiteindelijk toch maar niet gedaan.