Jawel, er is veel gebeurd de afgelopen twee weken. Aan de kassa van de Delhaize moest ik acht eurocent lenen van een mevrouw die eerder die ochtend nog had gehuild: dat kon ik zien aan haar ogen. Daar zat een mooi verhaaltje in, maar ik heb het laten passeren. Ik heb de film van het jaar gezien en muziek leren kennen die mij blij maakt, maar aan een recensie heb ik niet eens gedacht.
Ik heb wat geschilderd om niet te moeten nadenken, met mijn tong uit mijn mond van de inspanning, en ik heb dat vakantie genoemd. Vanaf volgende week begin ik aan iets nieuws. Nog in de eerste helft van september zal ik met enige fierheid onthullen waaraan precies – als Stany Crets mij niet voor is, tenminste.