Er zijn zo van die dingen die, zolang je klein bent, netjes in jouw plaats geregeld worden. Een nieuwe bril, bijvoorbeeld, of een afspraak bij de tandarts. Volgens mij moet je een mama zijn om zoiets niet te blijven uitstellen.
Omdat ik flink ben, ben ik vorige week dan toch maar eens gaan kijken voor die bril. Omdat ik héél flink ben, deed ik dat in een winkel die ik nog niet kende. De brillen waren mooi, maar ik werd geholpen door een klein, arrogant mevrouwtje met een schelle stem dat erop stond om in mijn plaats te beslissen wat ik mooi vind.
De dame maakte het zo bont dat ik de winkel wilde uitlopen, maar ondertussen had ik wel een mooie bril gevonden, dus bleef ik zitten en keek ik af en toe jaloers naar de mensen naast mij, die geholpen werden door een lieve homo. Toen het mevrouwtje mij bij na opschrijven van mijn gegevens ook nog eens met de voornaam begon aan te spreken, heb ik haar boos gevraagd of ze daarmee wilde ophouden. In een winkel ben ik meneer, tenzij ik u Echt Lief vind.
De rest van de dag heb ik mij een beetje een eikel gevoeld. Ik ben zo graag beleefd tegen iedereen. Maar ze had het verdiend, en ik heb toch lekker een mooie bril.