Van het kabinet De Crem nog geen reactie, maar mijn mama wil een rechtzetting: zij is een zorgzame vrouw en als ik een warme choco wou, dan had ik die verdomme moeten vragen. Het is ook altijd iets. Zal ik vandaag maar op veilig spelen en gewoon een overzichtje geven van de nummers die ik in november heb uitgekozen voor Het Laatste Uur? Liever niet, zegt u? Tough shit. Wie betaalt er eigenlijk voor dit stukje internet? Precies. Hier gaan we:
De hond – Bitches ain’t shit (Ben Folds). Zie je wat ik daar gedaan heb? Gespeeld met woordjes. Erg pienter. Als de inleiding iets weg heeft van onsamenhangend, dronken gebazel, dan komt dat omdat ze dat ook is. Normaal zou ik nooit een uitdrukking als “vette shizzle” gebruiken.
Dagen van de week – Hiervoor heb ik gepast. Te veel mogelijkheden, geen enkel leuk ideetje. Mijn ideale week ziet er ongeveer zo uit: Blue Monday, Ruby Tuesday, Addams Family groove (Christina Ricci!), War all the time, Mouthwash, The heart of Saturday night en Everyday is like Sunday of Sunday morning. Die laatste twee zaten in de uitzending. Mooi zo.
Blij! Blij! Blij! – Hey little rich girl (Amy Winehouse). “En die ridder op dat witte paard, die u in het decor ziet wegrijden, dat is San F. Yezerskiy.” Zo hoort u het ook eens van iemand anders. Reddingen enkel op afspraak.
Boeken – Handsome devil (The Smiths). Niet echt een verrassing, maar ik kon er moeilijk omheen. Een van de dingen die ik graag doe wanneer ik mij verveel, is teksten van Morrissey naar het Nederlands vertalen. Dat is een beetje dweperig, op het zielige af zelfs, maar daardoor heb ik nu wel “borsten” kunnen zeggen op kosten van de belastingbetaler. Haha. Borsten.
Zoals mijn schoolrapport vroeger al zei: “zeker niet slecht, maar Sannie kan stukken beter.” Toon mij een lerares en ik toon u een hautaine trut. Was A.D.D. al maar uitgevonden toen ik klein was, de mensen zouden veel meer medelijden met mij hebben gehad. Medelijden is waar ik naar streef. Maar goed: volgende maand een nieuw, stukken beter overzicht. Dat beloof ik.