I.
‘Hebben jullie hier toestemming voor?’ De vraag haalde mij bruusk uit mijn concentratie. Ik zat net rustig op een laag muurtje onder een hoop tropische planten te doen alsof ik iedere middag op deze plaats een half uur voor mij uit kwam staren, toen een bewaker op ons afstormde. ‘Toestemming? Voor een paar foto’s? We zijn zo weer weg.’ ‘De kruidtuin is privéterrein.’
‘Ik weet nog wel ergens anders’, zei ik. Ongemerkt smokkelde ik de fotograaf binnen in de grote vergaderzaal van het gebouw waar ik werk, een volledig houtbekleed meesterwerk met monogrammen van Victor Horta. Daar moest ik achterstevoren op een stoel gaan zitten. Ik ga nooit achterstevoren op een stoel zitten. ‘Kijk nu maar even ontspannen naar mij.’ Ik kijk nooit ontspannen naar iemand.
De foto van mij achterstevoren op een stoel zou enkele dagen later in de krant komen, bij een interview naar aanleiding van een prijs die ik net had gewonnen. Het was geen heel grote prijs en hoewel ik erg dankbaar was, wilde ik er ook niet te veel aandacht aan besteden. Aan de andere kant leek dit mij een goede manier om mijn mama en grootouders iets tastbaars te geven waarop ze trots konden zijn.
Het interview zelf viel me wat tegen. Ik had het gevoel dat ik tijdens het gesprek wel een paar dingen had gezegd die tot de essentie kwamen van wie ik was en wat ik in mijn werk probeerde te doen, maar die waren in het uiteindelijke artikel verloren gegaan. Misschien had ik me niet goed genoeg uitgedrukt, of misschien hadden de journalisten de aandacht ergens anders gelegd.
De krant met het interview kwam uit op woensdag. De volgende zaterdagochtend schoot er na een beweging tijdens het douchen een enorme pijn in mijn rug, heviger dan ik ooit eerder had gevoeld. Plat liggen was ondraaglijk. Wanneer ik ging zitten, geraakte ik niet meer zelfstandig overeind. Een paar uur lang kon ik niets anders doen dan zo onbeweeglijk mogelijk rechtop staan, in het midden van de kamer. Het duurde dagen eer de pijn voldoende was weggeëbd.
Ik denk dat het toen was dat ik voor het eerst een opdracht heb overgeslagen.
(vorige | volgende)