Vriend G. – ik noem hem vriend omdat ik weet dat dat hem op stang jaagt – is al ruim een maand min of meer vaste waarde in Het Laatste U. van Koen F., het verzoekprogramma with a twist op Radio 1. Toen ik hem op zekere dag een nummer voorstelde dat hij misschien kon gebruiken, beet hij mij toe dat ik zelf maar moest meedoen, als ik het allemaal toch zo goed wist. Vriend G. is een stukje venijn.
Braaf gehoorzaamd natuurlijk, dat wel. Ik ben nu drie weken bezig, en ik moet toegeven dat ik er flink plezier aan beleef. Voor wie net als ikzelf wel eens op café zit wanneer het programma wordt uitgezonden, volgt hier een kort overzichtje van de nummers die ik tot nu toe heb ingeleid:
De dood – Gloomy Sunday (Billie Holiday). De meest bekende cover van het beruchte Hongaarse zelfmoordlied. Hey, als Sven Speybrouck leuke weetjes uit QI recycleert voor de televisie, mag ik hetzelfde doen op de radio, toch?
Wals – Tonight will be fine (Teddy Thompson). Een emotioneel avondje in Vorst laat zo zijn sporen na. Het origineel van Leonard Cohen staat in 4/4, de tribute in 3/4. En dus is het een walsje. Briljante versie, trouwens.
Liegen en bedriegen – Norwegian Wood (The Beatles). Overspel in twee minuten. Uw kleine Sanniefannie vertelt hoe het voelt om De Andere Man te zijn. Naar verluidt smijt hij daarbij zijn ziel op tafel. Ze ligt er nog steeds, neem gerust een stukje.
Ook ingestuurd, maar te pletter geslagen op de firewall van de VRT:
Film – In love with a German film star (The Passions). Een van de weinige one hit wonders uit de jaren tachtig die ik kan verdragen. Het nummer gaat niet over Marlène Dietrich, maar laten we toch maar doen alsof.
Ik heb een beetje een dubbel gevoel bij mijn nieuwe hobby. Was het niet Courtney Love die ooit zong: “oh, the boys on the radio, they crash and burn and fold and fade so slow”? Aan de andere kant, die hussy is nu ook de Dalai Lama niet. Ik ga gewoon door. We want the airwaves, baby.
