Door de sneeuw waar iedereen zo druk over deed, liep ik vrijdag voor het eerst naar het nieuwe Depot. De concertzaal is nu al een jaar geleden verhuisd naar een oud schoolgebouw van de Zusters van Liefde, maar ik was uit het oog verloren dat ik van muziek hield en van avonden weg.
Categorie: sneeuw
Kyrieleis, tweemaal woordwaarde
Met de grootlichten aan lijkt rijden door de sneeuw altijd een beetje op Star Wars, en dat de auto niet meer wil remmen is maar een kleine prijs om te betalen voor zoveel binnenpret.
Mijn bestemming, dat raadt u nooit, was het kerstconcert van twee zangkoren uit een kleine parochie in Limburg. De kerk was verrassend mooi voor een gehucht met amper tweeënhalfduizend inwoners en de combinatie van dat imposante gebouw en de openingsgezangen deed mij zodanig denken aan het begin van een aflevering van Lewis dat ik mij de rest van de avond heb zitten afvragen wie het gedaan had, en wát dan wel, en met welk motief. Okee, een canonzang mislukte en een eigenwijze soliste lapte Leonard Cohens verbod om Hallelujah nog langer te coveren botweg aan haar laars, maar wie maalt daarom wanneer er ook Waka Waka en glühwein zijn?
Alsof dat niet duf genoeg was voor één weekend, passeerde ik ook nog even langs de koopzondag bij Ikea. Tegen alle verwachtingen in heb ik mij daar geen moment geërgerd, behalve misschien aan mezelf en aan een Franstalige familie die voorkroop in de rij aan de kantine. Neen, ik ben niet meer dezelfde als vroeger, maar ik ben wél helemaal terug. En hoe gaat het nu met jullie?
Dog days are over
Het voelt echt als winter nu, niet door de sneeuw, maar door het kraampje van Amnesty International dat ik trede voor trede zie verschijnen wanneer ik de trappen van Brussel Centraal oploop. Het is december, de maand waarin wij iets meer met elkaar inzitten dan gewoonlijk, en een oude mevrouw verkoopt de kaarsen met prikkeldraadtekening die ik nog ken van vroeger.
De grens vervaagt steeds meer tussen wat ik op deredactie schrijf en wat ik hier zou vertellen. Dat is nu ook niet bedoeling. Ik kom terug, gauw.
A much richer man than you’ll ever be
Lief hè? Lief konijn. Hij is lief. Altijd weer krijg ik tranen in mijn ogen, als ik het zie.
Op straat zag ik mijn oude leraar Nederlands. Het is jammer dat hij naar muziek aan het luisteren was, zoals hippe leraars op straat doen, want ik dacht eraan dat ik me nog bij hem moest verontschuldigen. Tien jaar geleden liet hij mij De Avonden lezen en ik heb dat toen een stom boek genoemd. De dingen die ik toen nog niet begreep.
Fiona Margaret sopte Hemapretzels in haar koffie, die ze daarna liet staan omdat het zo’n smerige boel werd. Ik schreef met balpen op mijn broek, per ongeluk, en herinnerde me hoe ik op de kleuterschool wel eens met een schaartje in mijn jeans knipte, gewoon om te kijken wat er zou gebeuren. De dingen die ik toen nog niet begreep, maar hoe ik tenminste probeerde.
Ik heb De Avonden veel te vroeg uit en dit weekend kwam It’s a wonderful life op tv. De leukste eindejaarstradities achter de rug, en het is nog maar 22 december. Wat moet er van de winter worden?
Hold me closer, tiny dancer
Nu zit ik hier. Een hoofd vol zinnen om te vertellen hoe leuk Ben Folds gisteren was, maar ik ben een zeikerd en ik moet mijn mening voor mezelf houden. Of iemand anders’ mening voor mezelf houden, dat was me niet helemaal duidelijk. Wat een sores, being male, middle class and white. Zo’n tentenkamp in Darfur zal ook wel niet alles zijn, maar de kans dat daar iemand komt janken omdat je te veel deprimerende stripjes tekent, is wel een heel stuk kleiner.
Twee jaar geleden heb ik u in een van mijn gastcolleges uitgelegd dat sneeuw een uitvinding is van Hitler. Eigenlijk is er maar een ding erger dan sneeuw, en dat is massahysterie. Een weekend per jaar valt er eens wat koude bucht uit de hemel en het land staat in rep en roer. Mensen raakten niet eens meer op de voetbal, om u een idee te geven. Ik moest gisteren ook de auto in, maar ben ík ergens voor het oog van de camera een beetje in een gracht gaan liggen? Neen, ik heb mijn oprit beklommen (stijgingspercentage: veertig) en ben zonder mopperen naar Het Depot gereden. Daadkracht, heet zoiets. Misschien is de oplossing toch echt te vinden bij leidersfiguren als Jean-Marie Dedecker* en ikzelf.
(*) De foto is er een van het voorprogramma van gisteren, Rachel Unthank & the Winterset. Dat leek mij erotischer.
Citytrip voor beginners
Mevrouw Yezerskiy (I. Bynzyin voor de ingewijden) wilde er eens een weekendje tussenuit, dus organiseerde de toen al ietwat overwerkte assistent een uitstapje naar Den Haag. Compleet met een bezoekje aan Vermeers meisje met de parel in het Mauritshuis, het keuren van de plaatselijke prostituées, een overnachting in een Chinees middenklassehotel en een wandeltocht richting Binnenhof, alwaar we duchtig met onze vuist zwaaiden in de richting van de fundamentalisten die daar deze week hun intrek hebben genomen.
Om jullie even een mening op te dringen: Den Haag is een mooie stad, en iedereen zou minstens één keer in zijn schandalig korte mensenleven uit eten moeten gaan in het restaurantje op Kettingstraat 29. De vorige keer dat een stuk zalm me nog zo’n orgasme heeft bezorgd, bevond ik me in Sea Life en mocht ik het achteraf gaan uitleggen aan de politie. Het eten, de goedkope drank en de oprecht vriendelijke bediening (die tevens een antwoord kon geven op al onze vragen over het Nederlandse koningshuis) zorgden ervoor dat zowel wij als de andere gasten bleven hangen tot de keuken sloot.
De volgende ochtend viel er sneeuw. Mijn mening daarover heb ik al eerder kenbaar gemaakt. Het bouwvallige studentenstadje Delft werd er alleen maar mooier door, maar om eerlijk te zijn viel daar geen fuck te beleven. Dus zijn we maar gewoon thuis komen eten, zoals normale mensen.
Winterpret
Het sneeuwt. Sneeuw is een uitvinding van Hitler. Die vond dat grappig, koude bucht in de oogjes van Joden die terugkwamen van het werk. Het heeft hem ferm tegen de kloten gespeeld tijdens Barbarossa, zijn uitvinding. Net goed, denk ik dan. Nee, die sneeuw, ik moet dat niet. Iets dat pas mooi wordt als je het onder een microscoop bekijkt is helemaal het bekijken niet waard.
De professor is wel al in winterstemming en heeft de hele dag op zijn slee gezeten zodat ik hem zo door de gang kon trekken. Ook heb ik buiten een Lassiehond gezien. Haha, honden zijn lief.
