Vanmiddag bleek dat ik één van de tien finalisten was in de 55-fiction wedstrijd van het Radio 1-programma Joos. Daar bleef het dan ook bij. Ach, de prijzen van de VRT die ik al net niet gewonnen heb.
Leuk, dat wel, om eens iets te proberen in een heel onnatuurlijk formaat. En een aanmoediging om verder af te bouwen tot ik uiteindelijk uitkom bij nul.
Elke keer ik door die smalle straat loop, hoor ik nog de echo van je schreeuw tussen de gevels, op de plaats waar jij naar links ging en ik rechtdoor, en hoe ik net daarvoor nog zei: “als dit nu ophoudt, zal het binnen een jaar lijken alsof er nooit iets is gebeurd.”