Categorie: vakantie

A weekend in another city

I.

Sinds deze week is het voor het eerst niet meer donker wanneer ik thuiskom van het werk. Ik heb nog geen muziek die daarbij past. Mijn liedjes klinken nog zwart in plaats van fel donkerblauw.

II.

Ik ga naar de bakker, nog maar voor de tweede keer sinds ik hier woon. Meestal zie ik te erg op tegen de drukte in de winkel, tegen de keuze tussen mezelf haasten of ongewassen onder de mensen komen. Het komt erop neer dat ik nog liever niet eet dan naar buiten te gaan. Dat lijkt mij geen normaal gedrag.

III.

De bus naar Den Bosch is twee keer groter dan nodig. De jury duwt de hele tijd in mijn rug en voert een discussie over de kandidaten. Zachte vrouwen zijn sterke vrouwen, zeggen ze. Buiten glijden paardjes in en uit het raam. De paardjes dragen een jas. Haha, ze denken dat ze mensen zijn.

IV.

De fotograaf van het ontvangstcomité kijkt ontgoocheld wanneer hij ontdekt wie de deelnemers zijn. Hij heeft net een kwartier lang foto’s van mí­j staan maken.

V.

Simonis brengt een meer dan puike set, maar het is Bo met de droeve oogjes die wint. Ze wil niet naast mij zitten op de terugweg. Wat een kapsones, nu al.

You’re giving birth to a jealous lover, baby

Dit moet de drukste zondag van het jaar zijn. In de rand rond Brussel proberen wielertoeristen bezet grondgebied te heroveren, in de hoofdstad zelf zoeken paranoïde randfiguren steun voor hun complottheorieën en in Spa dendert Lewis Hamilton anderhalf uur in het rond om daarna gruwelijk bestolen te worden. Dat ze er allemaal hun plan mee trekken. De eerste zondag van september behoort voor altijd toe aan Leuvens grootste volksheld: Poeske Scherens.

(meer…)

I think you’ll find that’s legal tenderness

Ha! Een woordspeling! I’m nothing if not a hypocrite or a raccoon. En, voor het eerst in jaren, ook een festivalganger. Zo goed als in mijn puberteit wordt Pukkelpop natuurlijk nooit meer: het nieuwe millenium heeft haar beloften van hoop niet kunnen waarmaken, ik ben niet langer onweerstaanbaar voor Hasseltse meisjes en mijn afgeleefde lichaam kraakt al wanneer ik nog maar dénk aan één nacht op een festivalcamping. Neen, even een halve dag op en af, zo bezoeken grote mensen Pukkelpop.

(meer…)

Why, you have always been pixilated

Het is warm. Het is de warmste dag van het jaar. Leuven brandt en haar treinen volgen. Zelf lig ik daar niet wakker van: ik moet twee weken lang nergens heen. Ik blijf binnen wanneer dat nodig is, ik ga brunchen met een boek, ik schrijf verhaaltjes en ik loop wat door het bos. Deze hitte betekent ook dat ik niet de energie heb om tegen te spartelen wanneer iemand mij meeneemt naar een film waarop ik niet meteen zit te wachten.

(meer…)

A dreaded sunny day, so I meet you at the cemetry gates

Herinnert iemand zich The Sims nog? Vóór de marketingafdeling van Maxis die reeks volpropte met huisdieren en pyjamafeestjes, hadden ze nog gewoon een verrekt moeilijk time management spel. Om succesvol te worden, moest je je tijd perfect verdelen tussen werk, vrienden, hobby’s en slapen. Als dat niet lukte, was het maar een kwestie van tijd voor je personage in zijn ondergoed pizza zat te eten in een vies huis met maar één stoel. Het zal u niet verbazen dat het bij mij altijd precies zo afliep.

Ik wil de laatste tijd zoveel dingen doen dat ik nergens meer aan toekom. Mijn lak aan structuur maakt mij wel een romantisch zigeunertje, maar het zou fijn zijn om af en toe ook eens iets af te werken. Ik ben razend jaloers op Michel, die zich blijkbaar wél met succes op één ding kan toeleggen.

Tijd om hetzelfde te proberen, dus. Deze week ga ik de meeste van mijn ideeën schrappen en aan een ander deel wat minder aandacht besteden. Aan deze blog, bijvoorbeeld. Wat begon als een parodie, is nu volledig uit de hand gelopen en trekt meer bezoekers dan ik ooit had verwacht. Daar ben ik enorm blij om, maar het blijft wel mí­jn speeltuin, natuurlijk.

Ik neem vakantie en maak tijd voor wat echt belangrijk is. Top Gear kijken en Leffes drinken. The Smiths luisteren in het bos. Sodomie en zelfverminking. Als ik langer wegblijf dan verwacht, komen jullie dan even kijken of ik toch niet in mijn ondergoed pizza zit te eten in een vies huis met maar één stoel? Bedankt.

I’ve got pictures to prove I was there

Dus wij staan daar op een volledig verlaten stationsplein met een rugzak vol pudding te wachten op het vriendinnetje van de professor, dat heel dringend een sleutel moet komen ophalen en daarbij een lift krijgt van een Turkse VTM-nieuwslezer omdat haar voeten bloeden door haar nieuwe schoenen. Als ik het verzonnen had, zou ik het zelf een beetje overdreven vinden.

Goed. Wij daarna met die rugzak vol pudding naar het stadspark voor de langverwachte terugkeer van Pudding in het Park. Een festival voor acht, goedkoper dan Rock Werchter, met meer goede optredens (The Cure a capella en mezelf als Super Grover) en vooral veel meer pudding. Foto’s op Facebook voor de aficionados. Volgend jaar opnieuw!