Categorie: deredactie.be

Let me get my hands on your mammary glands

Vannacht heb ik gedroomd dat ik mijn eigen mond dichtnaaide. Dat deed ik ook nog eens op een heel inefficiënte manier. Daarover later misschien meer.

Eigenlijk wilde ik dit stukje beginnen met een bedankje voor al jullie reacties op Generatie A. Elke comment, sms en anonieme e-mail was even onverwacht als ontroerend als verslavend. En toch kan het niet blijven duren: deze week krijgen jullie opnieuw een tussendoortje over een zinloos en voorspelbaar onderwerp. Ik ben die gekke man op de bus, die tegen je blijft praten omdat hij niet merkt dat je ondertussen muziek aan het luisteren bent.

De Beaumondebeurs.

Over muziek gesproken: de nineties revival waarmee the Man ons nu al twee jaar lang om de oren slaat, is net een stuk draaglijker geworden. Skunk Anansie is terug! Weezer is terug! De Heideroosjes waren al terug! Tijd om te doen wat Bowie al zong op mijn geboortedag. Tijd om mijn rode schoenen aan te trekken en de blues weg te dansen.

Might last a day, mine is forever

De column van deze week is de uitloper van een gesprek dat ik eerder deze maand had met Maarten, in een Hasselts café waar de mensen mij scheef bekeken. Of ik iets aan zijn goede raad had gehad, vroeg hij mij achteraf. Dat kan hij nu zelf lezen.

Met een beetje overdrijving zou ik Maarten de grote broer kunnen noemen waaraan mijn ouders niet hebben gedacht: ik kijk naar hem op, hij is trots op wat ik doe, we zien elkaar nauwelijks en tijdens het bijpraten valt er al eens een ongemakkelijke stilte. Hij werkt aan iets moois, maar ik denk dat ik daarover nog moet zwijgen.

Generatie A lijkt een gemakkelijke  rant tegen mijn omgeving, maar zoals altijd heb ik het vooral over mezelf. Het is schrijven als therapie, en dat ik daarvoor nog mag factureren ook.

Als ik een paperclip inslik, mag ik dan vroeger naar huis?

Oh nee, een mening. Dat ontbrak er nog aan. Het was niet mijn bedoeling, maar de tabloids hebben mij kwaad gekregen. Kwade columns zijn slechte columns: van hieruit is het nog maar een kleine stap naar stukjes waarin ik van leer trek tegen mensen die geen schoenen aandoen voor ze naar de Delhaize gaan. Laat het zover niet komen, alsjeblief.

Overal porno!

Onder ‘meer lezen’ staan een paar artikels die ik al dan niet heb aangehaald.  Binnen twee weken: de Grote Literatuur die ik al zo lang beloof. Is er nog iemand die mij gelooft?

(meer…)

Denk je dat Milow ons heeft gezien?

Mijn tweede column is een vreemde column. Er zit een beetje mening in en een beetje nostalgie en genoeg highbrow referenties om mij te laten doorgaan  voor de elitaire eikel die ik ben. En dat alleen maar omdat de dingen waarover ik eigenlijk wilde schrijven niet maatschappelijk relevant genoeg waren.

De Beatles zijn dat wel, maatschappelijk relevant. Dievel tevreden, ik tevreden. Dievel heeft ooit met een Beatle gepraat. De verkeerde Beatle, akkoord, maar het blijft meer dan we over U kunnen zeggen.

Zwendel in vroeger (de Beatles en hoe het vroeger was)

Binnen twee weken: Grote Literatuur. Maar dan écht, he.

Een wereld vol watten

Twee weken geleden beloofde ik iets nieuws. Ik hou mij altijd aan mijn beloftes.

Bijna een jaar geleden leerde ik dankzij Het Laatste Uur Louis Van Dievel kennen, baas van deredactie.be en schrijver van de beste boeken ter wereld. Diezelfde Louis Van Dievel heeft mij maandenlang bespioneerd en mij uiteindelijk gevraagd of ik geen column wou schrijven op de site van zijn nieuwsdienst. Een  aanbod dat ik niet kon afslaan.

Ik kan het toch geen werk noemen als iemand mij komt vragen om te doen wat ik altijd doe: mij halfverdrietig door het leven krabben en daar af en toe iets bij opschrijven? Mijn eerste bijdrage gaat over God en Poeske Scherens en staat, met een beetje vertraging, hier online.

(Mijn naam is verkeerd geschreven en er staan gekke tussentiteltjes in de tekst. Zo wil Louis mij met beide voeten op de grond houden. Er wordt goed voor mij gezorgd.)

Hoe zei Jan Mulder dat laatst nog? “Een columnist is geen schrijver, maar een waarnemer, een béschrijver.” Ik ben nog steeds gewoon die wanker met zijn schriftjes. Maar we gaan ons amuseren, daar op die andere site.