Categorie: kort

Seagull in the sugar bowl

Ik weet nu dat het niet meer mogelijk is dat het vergiftigde brok uit haar keel schiet en dat ze rechtop zal gaan zitten en vragen: “Waar ben ik?” En dat ik nooit de prins zal zijn die zal zeggen: “Bij mij ben je. Ik heb je lief, meer dan alles op de wereld.”

Twee  van de mooiste zinnen uit de Nederlandse literatuur. Na vandaag  zal ook  Jan Wolkers zelf niet meer wakker worden. Laten we allemaal een luid tieten kont kont kont aanheffen,  voor Jan.

Each fallen robin

Nauwelijks een maand aan het werk, of ik  verhuis al  naar een minder hectische afdeling,  met  een eerste  loonsverhoging op zak. Als ik dit tempo  kan aanhouden,  trek ik tegen  het voorjaar van  2008 al in  in  mijn eerste Yezerskiy Tower op Fifth Avenue. Alsof ik het verhuizen nog niet beu ben.

Vanmorgen  heb ik in de Delhaize iemand gezien met wie ik al lang niet meer heb gepraat. Of dat nooit echt heb gedaan, ook al was dat soms dringend nodig. Ik heb croissants gekocht en een fruitsapje en ben naar buiten gegaan.

Niet met die pen, niet op de grond

Ik werk negen uur per dag. Daarnaast sta ik er nog twee in de file.  Ik eet en kijk televisie, maar  ik onthou niet wat er gebeurt.  ’s Nachts droom ik  over het repetitieve werk  dat ik  overdag  uitvoer. Ik word er stilaan erg goed in. Voor bloggen schiet er nog maar weinig tijd over.  Binnen twee weken loopt mijn contract af en word ik weer mijn praatzieke zelf.

Tijdens mijn middagpauze  draaiden ze Wespen op de appeltaart op de radio en heb ik de auto aan de kant moeten zetten tot het afgelopen was.

De site  van de week is deze blog van nieuwsjunkie. Omdat de leukste complimenten steeds gegeven worden door mensen die je niet kent.

Zonder

Meisje op straat laat ballon los.
Geef ook mij maar van die wanhoop,
van die hemelhoge kleine. En wil jij
dan ook zo uit het gezicht verdwijnen?

Ik heb jou toch ook maar per ongeluk
losgelaten? Tot waar ik niet meer kon komen?
Laat mij achterblijven. Heb mij niet meegenomen.

Vandaag is het precies tien jaar geleden dat Herman de Coninck in Portugal zijn hoofd in de handen van Connie Palmen legde en daarbij de ogen sloot. Hij werd 53. Ik was veertien. Het nadeel aan jong zijn is dat je grote schrijvers pas na hun dood leert waarderen.

Zoals beloofd…

…vandaag gewoon weer iets over Beyoncé: op de site van Oli Clifford kan u een mash-up downloaden waarin mijn ebbenhouten fantasietje riffs van de Arctic Monkeys doodknuffelt. Al maandenlang een vaste waarde in de cd-speler van mijn auto.

En nog meer muzieknieuws: de professor en ik zijn vanmorgen vroeg op zoek gegaan naar dit fijne stukje prepuberale nostalgie. De clip zal ik waarschijnlijk nooit vergeten, maar ik was al drie jaar op zoek naar de titel en uitvoerder van het achtergronddeuntje. Bedankt, Rötelflöt!