Categorie: deel twee

Slacker Uprising

“De Verenigde Staten zitten, naast diep in de financiële shit, ook in volle verkiezingsstrijd. Dat klinkt als een moment voor Michael Moore om nog eens van zich te laten horen. En ja hoor: deze week gooide de All American Hero zijn nieuwe documentaire Slacker Uprising online, gratis te downloaden voor al wie in de V.S. of Canada woont. Helaas bestaan er op het internet geen grenzen meer, zodat het nog geen half uur duurde voor ook ik de film in mijn bezit had. Eens kijken of hij deze publiciteitsstunt wel waard is. (…)”

Het is schandalig lang geleden dat ik nog eens een film heb besproken. Lees de volledige review bij de vrienden van Deel Twee. Of niet, dat moet u zelf weten. Het is uw leven. Doe er iets mee.

The film where a man walks in from the rain and asks…

Een titel met een knoert van een grammaticale fout erin? S to da F to da Yizzle heeft waarschijnlijk geen goede week gehad. Dat klopt, lieve leesbuiskindertjes, maar hij is in ieder geval weer mobiel. Vanaf morgen is mijn vakantie voorbij en leg ik een mate van zelfdiscipline aan de dag die nog het best te vergelijken valt met in de zaal blijven zitten tijdens een optreden van The Kooks.

Lichtpuntje de afgelopen dagen was een kado van M.P. (onthou die naam!), toekomstig winnares van een Pop Poll medaille in de categorieën “meest bekwame radiofiguur” en “vrouw van het jaar”. Dankzij haar luister ik iedere avond voor het slapengaan naar een stukje Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, voorgelezen door Douglas Adams‘ dikke vriend Stephen Fry.

“Bit nerdy, innit?”, hoor ik u zeggen, maar dat mag wel eens: ik draag geen bandshirts meer, ik zing het Spiderpig lied niet hardop en ik heb geen Warcraft meer gespeeld sinds 1996. Ik heb ook recht op een uitspatting zo nu en dan.

Na het werken, bijvoorbeeld: suggestion du chef op Deel Twee is vandaag The Front van Martin Ritt, uit 1976. Droge witte wijn erbij.

So what country do you want to go to?

Ik  zou geen vrijwillig schrijfwerk meer aannemen. Ik  zou neen leren zeggen.  Ik zou eerst alles afwerken dat nog in mijn pending-mapje ligt: een leuke bijverdienste, een  te gek  hobbyproject, wat simpel naleeswerk.

We weten allemaal hoe  het met goede voornemens  afloopt: vorige week kreeg ik een mail van een oude kennis die zijn filmsite wil uitbreiden,  en  vanaf vandaag zal ik iedere zondag een bijna vergeten klassieker onder het stof vandaan halen en bespreken.

Ik ben weinig consequent, maar het is fijn een hobby te hebben zodat ik niet moet beginnen  fitnessen.  De eerste  recensie  in het rijtje, Dog Day Afternoon, staat al online.