“Het grootste talent dat een mens kan hebben, is doen alsof alles in orde is”, las ik vandaag terug in een notaboekje. Een zin voor de vuilbak, zoveel is duidelijk, maar hij doet er mij wel aan denken dat ik dringend nog eens iets vrolijkers moet schrijven. De mensen lezen niet graag gejank. Lezen de mensen graag concertbesprekingen? Zij zullen wel moeten: hier zijn er drie tegelijk.
Categorie: scene
People shimmer and they glow right before they go
Er zijn weken waarin gij het thuis niet meer kunt verdragen, Yezerskiy, en dat is geen schande. Dan stapt gij gewoon in de auto en dan rijdt gij naar Hasselt, er is daar een café waar gij kunt praten over muziek en over comedy, over meisjes en over schrijven. Of neemt anders de trein naar Gent, voor een koffie op de Korenlei, voor de boekvoorstelling van Paul Baeten Gronda in de Vooruit. Douglas Firs zal daar spelen. Gij hebt die mannen dit jaar al eens gezien in het STUKcafé en sindsdien wilde gij alleen maar méér. “Wie een nummer als Shimmer & glow geschreven heeft, kan niet genoeg gehypet worden”, hebt gij toen gezegd. En dat dat lied standaard zou moeten beginnen spelen zodra gij ergens een kamer binnenstapt.
Denk je dat Milow ons heeft gezien?
Mijn tweede column is een vreemde column. Er zit een beetje mening in en een beetje nostalgie en genoeg highbrow referenties om mij te laten doorgaan voor de elitaire eikel die ik ben. En dat alleen maar omdat de dingen waarover ik eigenlijk wilde schrijven niet maatschappelijk relevant genoeg waren.
De Beatles zijn dat wel, maatschappelijk relevant. Dievel tevreden, ik tevreden. Dievel heeft ooit met een Beatle gepraat. De verkeerde Beatle, akkoord, maar het blijft meer dan we over U kunnen zeggen.
Zwendel in vroeger (de Beatles en hoe het vroeger was)
Binnen twee weken: Grote Literatuur. Maar dan écht, he.
I’m a messed up baby, I’m the Berlin Wall tonight
Raad eens waar Google je naartoe stuurt als je de zoekterm “iedereen is tegen mij” ingeeft? Precies: zonder omwegen hierheen. Het zou mij trouwens niet verbazen als dat nog echt het geval was ook. Deze week ben ik tot tweemaal toe heel Leuven afgelopen op zoek naar jong talent, en tot tweemaal toe heeft het jonge talent mij in het gezicht gespuwd. Het jonge talent weet dat ik niet graag een negatieve recensie schrijf en het heeft daarvan geprofiteerd.
Da doo ron ron
Voor de lezers die lang op vakantie zijn geweest, heb ik een schema gemaakt van Britse fenomenen die deze zomer ook in ons land veel aandacht hebben gekregen (lijst niet exhaustief):
“They can’t all be ballads, Julian.”
Het is komkommertijd, in de kranten en op het internet. Geert komt niet meer buiten en vult zijn bloggy wog dan maar met beschrijvingen van mixtapes die hij aan zijn vrienden cadeau heeft gedaan. Dat is nog net iets minder boeiend dan ik het hier laat klinken, maar de tekst van vandaag begint best sterk: het is een mooie, bijna emotionele ode aan – oh, kijk eens, hoe gênant! – mijzelf.
Er zijn vier, misschien vijf mensen die ik mijn vrienden noem: ik ben een hotel met vele kamers, maar de service is er slecht en niemand blijft er lang. Geert is mijn meest recente vriend, en een eikeltje. Hij laat afval achter in mijn auto, hij roept tegen mij wanneer hij gedronken heeft en hij praat alleen maar over de KUB, maar hij is mijn broer van een and’re moer en ik kan niet boos op hem zijn. Vriendschap is dat je sommige mensen gedoogt en sommige mensen niet.
Voor zijn verjaardag kreeg Geert uitzonderlijk zélf een cd’tje. Daarbij hoort, al even uitzonderlijk, deze piraataflevering van Mixtape Madness. Jullie hoeven echt niet verder te lezen. Ik zou dat zelfs afraden.
This is for lovers running away, just for today
De hele week heb ik mijn skills met een mes lopen oefenen. Lokeren lijkt West Side Story wel, maar ik ben niet bang. Ik ben een Jet, altijd een Jet en om Peter Doherty eindelijk live te zien heb ik een paar hechtingen over. Uiteindelijk blijkt het Lokerse publiek erg vredelievend, zij het een beetje lelijk en irritant, en weet de organisatie precies wat ik van een avond verwacht: een kolossaal podium, een zwaar gesubsidieerde lichtshow (lichtjes zijn altijd mooi) en een tot de opwarmingsmuziek toe exclusief Britse avond. Buzzcocks! Pulp! The Smiths! Uitroeptekens!