Volwassen worden is meer dan naar de autokeuring gaan en geld terugkrijgen van de belastingen. Volwassen worden is ook visite ontvangen, ’s avonds na het werk. Zoals alles hebben wij ook dat stap voor stap geleerd. Onze eerste visite, ondertussen meer dan een jaar geleden, was niet bijzonder veeleisend. Zij wou niets drinken behalve een glaasje water en entertainde óns, in plaats van andersom, door bulderend te lachen met de fratsen van de Ashton Brothers. De VARA zond die avond Ballyhoo! uit.
Categorie: scene
A year’s a long time to be doing nothing with your life
Oh god, is het weer december? Ik weet het, het spijt me. Ik vind het zelf ook maar niks, maar als we allemaal even doorbijten is het zo weer voorbij, dat eindejaarslijstje 2008:
- Boek: 2008 was een mager jaar, maar Nemen wij nu samen afscheid van de liefde maakte veel goed. Het mooiste dat ik gelezen heb is al tien jaar oud en heet Moab is my washpot. De Britse Kartonnen dozen, zeg maar, maar dan nog eens tien keer sterker.
- Cd: Glasvegas, zonder twijfel. De stad Glasgow op muziek gezet, al weet ik dat niet zeker. Ik ben nog nooit in Glasgow geweest. Ik heb er wel al over horen vertellen. Een tweede plaats voor Get Cape Wear Cape Fly, brons gaat naar Bon Iver. Version van Mark Ronson is eigenlijk van 2007, maar heeft hier wel het hele jaar lang opgestaan. We hebben wat afgedanst, ja.
- Film: nu kan je zeggen wat je wil, het meest heb ik mij geamuseerd met de Colin Farrell-bilogie Cassandra’s dream en In Bruges. Cinema is niet alleen een culturele ervaring. Als het gezelschap dan toch zo’n grote rol speelt, kan ik evengoed ook Vicky Christina Barcelona en Sunrise vermelden.
- Theater/concert: ik had al voorspeld dat For all the wrong reasons hier zou opduiken als beste toneelstuk. Onderschat mijn Zesde Zintuig maar niet. Een tweede keer Berlin en een eerste keer Leonard Cohen waren ook memorabel. Bij Adam Green in de AB en The Cribs op Pukkelpop voelde ik mij weer zeventien en gelukkig.
- Televisie: televisie is leuk, maar radio was the thing this year. Toch heb ik hard gelachen met Frankie Boyle in Mock the Week, had Stephen Fry in America drie keer langer mogen duren en is Man bijt hond sinds de Gentse invasie goed voor een drietal legendarische televisiemomenten per week.
- Gebeurtenis: mijn opa is er nog, al de rest is bijkomstig. Onder meer bijkomstig: dat ik mijn eerste job en een paar geweldige collega’s heb achtergelaten voor iets beters. Dat ik het niet erg meer vind dat ik nooit helemaal tevreden zal zijn. Dat ik niet heb geweend, behalve bij liedjes van Tim Vanhamel. Et tu, Brute?
She started dancing to that fine, fine music
Van het kabinet De Crem nog geen reactie, maar mijn mama wil een rechtzetting: zij is een zorgzame vrouw en als ik een warme choco wou, dan had ik die verdomme moeten vragen. Het is ook altijd iets. Zal ik vandaag maar op veilig spelen en gewoon een overzichtje geven van de nummers die ik in november heb uitgekozen voor Het Laatste Uur? Liever niet, zegt u? Tough shit. Wie betaalt er eigenlijk voor dit stukje internet? Precies. Hier gaan we:
Hold me closer, tiny dancer
Nu zit ik hier. Een hoofd vol zinnen om te vertellen hoe leuk Ben Folds gisteren was, maar ik ben een zeikerd en ik moet mijn mening voor mezelf houden. Of iemand anders’ mening voor mezelf houden, dat was me niet helemaal duidelijk. Wat een sores, being male, middle class and white. Zo’n tentenkamp in Darfur zal ook wel niet alles zijn, maar de kans dat daar iemand komt janken omdat je te veel deprimerende stripjes tekent, is wel een heel stuk kleiner.
Twee jaar geleden heb ik u in een van mijn gastcolleges uitgelegd dat sneeuw een uitvinding is van Hitler. Eigenlijk is er maar een ding erger dan sneeuw, en dat is massahysterie. Een weekend per jaar valt er eens wat koude bucht uit de hemel en het land staat in rep en roer. Mensen raakten niet eens meer op de voetbal, om u een idee te geven. Ik moest gisteren ook de auto in, maar ben ík ergens voor het oog van de camera een beetje in een gracht gaan liggen? Neen, ik heb mijn oprit beklommen (stijgingspercentage: veertig) en ben zonder mopperen naar Het Depot gereden. Daadkracht, heet zoiets. Misschien is de oplossing toch echt te vinden bij leidersfiguren als Jean-Marie Dedecker* en ikzelf.
(*) De foto is er een van het voorprogramma van gisteren, Rachel Unthank & the Winterset. Dat leek mij erotischer.
4:30 a.m. webcomic extravaganza!
Bange momenten in het Stuk vandaag: de aanstellerij van de Vermin Twins maakte mij zo misselijk dat ik even van plan was de Labozaal uit te surfen op een golf van mijn eigen vomeer. Daar kan John Dillinger nog wat van leren. Toen ik in plaats daarvan gewoon mijn ogen sloot, klonk de muziek opeens behoorlijk sweet. Hoofdschotel waren Mauro Zedong & The Great Leaps. Which was nice. Ik hou meer van Sukilove dan van Mauro. Dat mag, Pascal Deweze is tegenwoordig ook een Groom. Morgen volgt er nog iets obscuurs en Ijslands. Mijn spaargeld laat ik maar thuis. Wie een recensie wil, mag die zelf uit mijn roestige anus komen peuteren. Ik dans niet voor jullie. Peace & love!
I know that you are rotten to the core
Vriend G. – ik noem hem vriend omdat ik weet dat dat hem op stang jaagt – is al ruim een maand min of meer vaste waarde in Het Laatste U. van Koen F., het verzoekprogramma with a twist op Radio 1. Toen ik hem op zekere dag een nummer voorstelde dat hij misschien kon gebruiken, beet hij mij toe dat ik zelf maar moest meedoen, als ik het allemaal toch zo goed wist. Vriend G. is een stukje venijn.
Braaf gehoorzaamd natuurlijk, dat wel. Ik ben nu drie weken bezig, en ik moet toegeven dat ik er flink plezier aan beleef. Voor wie net als ikzelf wel eens op café zit wanneer het programma wordt uitgezonden, volgt hier een kort overzichtje van de nummers die ik tot nu toe heb ingeleid:
I told you when I came, I was a stranger
Arme San F. Yezerskiy. De afgelopen maanden heb je zoveel slechte groepjes moeten verdragen, en zoveel goede optredens aan je voorbij laten gaan. Films heb je bijna niet gezien, geen nieuwe mensen ontmoet en zeg nu zelf, met die carrière van je schiet het ook niet echt op. Maar wees niet bedroefd, lieve San F. Yezerskiy: vanavond mag je naar Leonard Cohen, die zal liedjes voor je zingen en je zal vergeten dat er ooit een vroeger en een later heeft bestaan.
