Categorie: feest

Off the rails I was, and off the rails I was happy to stay

Ik hou niet van Spaanse films. Ik kan de personages niet uit elkaar houden en alle vrouwen praten zo schel. Ik hou ook niet van sprookjesfilms, omdat ik het al moeilijk genoeg heb om me in te leven in de echte wereld van elke dag.

Tot zover de theorie. In de praktijk kunnen mijn eigen principes me gestolen worden en krijg ik niet genoeg van films als pakweg Abre los ojos of Big Fish. Meer nog, op de Dag des Oordeels zal ik de Boodschapper wegsturen met de woorden: “laat die mensen maar voorgaan, ik kijk eerst deze twee nog.”

(meer…)

Will I see you give more than I can take?

Sinds dit weekend weet San F. Yezerskiy hoe meisjes zich voelen. De enige broek die hij ooit heeft gewild, bestaat niet in zijn maat. Maar goed, ik ben Rufus Wainwright niet, ik raak er wel overheen. Meer nog: nog geen tien minuten na de ontgoocheling stond ik al met mijn kledingbudget te zwaaien in de muziekwinkel, en omdat het een hele tijd geleden is dat ik nog aankooptips heb gegeven, volgt hier een overzicht van de oogst. Wat kan u zoal blindelings in huis halen?

(meer…)

I’ve got pictures to prove I was there

Dus wij staan daar op een volledig verlaten stationsplein met een rugzak vol pudding te wachten op het vriendinnetje van de professor, dat heel dringend een sleutel moet komen ophalen en daarbij een lift krijgt van een Turkse VTM-nieuwslezer omdat haar voeten bloeden door haar nieuwe schoenen. Als ik het verzonnen had, zou ik het zelf een beetje overdreven vinden.

Goed. Wij daarna met die rugzak vol pudding naar het stadspark voor de langverwachte terugkeer van Pudding in het Park. Een festival voor acht, goedkoper dan Rock Werchter, met meer goede optredens (The Cure a capella en mezelf als Super Grover) en vooral veel meer pudding. Foto’s op Facebook voor de aficionados. Volgend jaar opnieuw!

The only thing worth loving is an actress

Na twee opeenvolgende podiumplaatsen in een corporate filmkwis voor studenten wilde Onderhond dit jaar koste wat kost zijn eer verdedigen. Omdat hij hiervoor twee teamleden te kort kwam, liet hij in allerijl mezelf en de professor opdraven. Little did he know dat hij daarmee zijn eigen doodsvonnis tekende: wij werkmensen deden een dutje, gooiden met popcorn en mompelden tussendoor iets over documentaires en Italiaans neorealisme. Team is murder viel met een zesde plaats zwaar buiten de prijzen, al is de eindstand op zijn minst dubieus te noemen.

(meer…)

First quarterly review 2008

Vijfentwintig.

Billie Holiday was al de grootste zangeres van Harlem, en stond op het punt om met “Strange fruit” ook de rest van de wereld te veroveren. Orson Welles regisseerde theater en luisterspelen, werd bejubeld voor zijn all-black productie van MacBeth en maakte heel Amerika bang voor aliens. Oscar Wilde studeerde af als de beste student klassieke talen die Oxford ooit zou kennen, trouwde en  gaf lezingen over heel Europa.

Ik ben een pendelaar met een treinabonnement. In mijn vrije tijd werk ik aan een boek over wat andere mensen hebben gepresteerd. Ik ben niet meer zo ambitieus als een jaar geleden.

Misschien is het tijd voor een brommer en een maitresse, al zou ik al heel blij zijn met een kop koffie en een paar oude vrienden.

Gelukkig is er Wikipedia, waar mensen kunnen opzoeken wat er met hen scheelt.